Youth | Jeugd | La Giovinezza

Youth gaat over de gepensioneerde componist Fred Ballinger (Michael Caine) die samen met zijn oude vriend en regisseur Mick Boyle (Harvey Keitel) in een Zwitsers kuuroord verblijft gedurende de zomer. De een heeft zijn carrière achtergelaten en weigert halsstarrig zijn bekendste werk nog te dirigeren (zelfs voor the Queen), terwijl de ander zijn carrière niet kan loslaten en krampachtig probeert een nieuwe film te produceren. De twee mannen brengen hun dagen rustig wandelend en pratend door in de prachtige Zwitserse natuur. Ze klagen over hun gezondheid, bespreken hun verleden en hun werk, bespieden andere gasten en geilen op de knappe Miss Universe.

FOTO DI GIANNI FIORITO

Er zijn ook verschillende “B-plots” zoals die van Lena (Rachel Weisz) en Jimmy (Paul Dano), een geweldige rol voor Jane Fonda en een cameo van Paloma Faith (het acteerwerk is niet geweldig, maar die muziek!). Toch zou je kunnen zeggen dat er niet veel verhaal aan deze film is, en ergens klopt dat wel. Youth is geen platte romcom met een voorspelbare verhaallijn waar je je gewoon door kan laten meevoeren. Er worden in de dialogen geen vragen gesteld om bepaalde gebeurtenissen of gedragingen van personages te verklaren aan de kijker, iets wat in veel films wel gedaan wordt en vaak onnatuurlijk overkomt. Wanneer Lena, de dochter/assistente van Fred die ook in het kuuroord verblijft, hem bijvoorbeeld confronteert met het feit dat hij haar moeder al lang niet meer bezocht heeft blijft het voor ons een raadsel waar die dame precies is tot iemand haar daadwerkelijk gaat opzoeken. De film zit vol van dit soort kleine mysteries (wie? wat? waarom? waar?) die het kijken soms een beetje verwarrend maken.

Gelukkig wordt de lichte verwarring ruimschoots goedgemaakt door de elementen die een Sorrentino-film vorm geven. Elk beeld in Youth is hypergestileerd en ademt de kalmte en sereniteit van het resort uit. En niet alleen is de cinematografie prachtig (als Une enfance een portret was, is Youth een serie stillevens), Sorrentino creëert ook een intrigerende wereld van magisch-realisme waarin fantasie, dagdroom en nachtmerrie als een soort interludes vervlochten worden met de real-life gebeurtenissen. Deze intrigerende stukjes, ook soms in de vorm van muziek performances, trekken de kijker helemaal de film in. De scene waarin Fred over een soort catwalk loopt in het midden van een donker en overstroomd San Marcoplein is hier het perfecte voorbeeld van. Ongelofelijk mooi.

Ondanks mogelijke onduidelijkheid of onbegrip is deze film het helemaal waard om een avondje naar ZED af te zakken. Youth is vol van vergane glorie, maar ook jong van hart. Grappig en absurd het ene moment en pure melancholie het volgende. Maar Youth is vooral heel mooi. Laat je dus niet tegenhouden door wat misschien een verhaal over grumpy old men lijkt en kom dat zien.

Oh ja, nog iets. Voor wie ingaat op deze filmtip en net als ik echt geen sportkenner is geef ik nog een tip: die dikke man is Diego Maradona en hij is een voormalig voetballer. Het is niet echt belangrijk om de film te begrijpen, maar het helpt als je je niet de hele tijd zit af te vragen of het nu een voetballer was of een tennisspeler én je kan tegenover je vrienden doen alsof je het meteen doorhad. You’re welcome.

Wat? Youth // Waar? Cinema ZED // Wanneer? maandag 26 oktober, 20:00 // Prijs: 7,5 euro, 6 euro met cultuurkaart of voor een late-avondvoorstelling.

Youth speelt nog op 30 en 31 oktober en 1 en 2 november in Cinema ZED.

Advertentie