The Wailers kleuren Het Depot groen, geel en rood

The Wailers zullen voor eeuwig en altijd bekend staan als de groep achter de legendarische Bob Marley. Die naamsbekendheid is dan ook zoals het spreekwoord het wil: de één zijn dood is de ander zijn brood. The Wailers is een vervormde band met een andere bezetting die eigenlijk gewoon Bob Marley covert. Maar dan wel zoals het hoort, met respect voor de legende die Marley altijd zal blijven. We konden zaterdag 12 december getuigen van een ode aan de Rastafari-cultuur. Ik voelde samenhorigheid, magie en de aanwezigheid van Bob Marley himself.

 

Van 1969 tot 1981 waren The Wailers de begeleidingsgroep van Bob Marley en de reden van de splitsing is algemeen geweten. Marley stierf aan huidkanker, maar vooral aan zijn eigen principes. Een simpele teenamputatie zou volstaan hebben verder te leven, maar zijn geloofsovertuiging hield dat tegen. The Wailers zaten bijgevolg zonder legendarische frontman en gingen voor eigen succes. Tientallen jaren lang wisselde de bezetting, maar in 2015 weerklinken door Het Depot gewoon nog altijd de magische reggae-tonen van de hoogste plank.

Het is 21 uur en het -met dreadlocks voorziene- publiek is al opgewarmd met behulp van dub. Reggae, uiteraard. Martelarenplein nummer 12 in Leuven is vanavond volledig uitverkocht en dat viel wel te verwachten want de reggaecultuur is aan het boomen in onze stad. The Wailers komen op en met een rustig akoestisch begin, is de avond gemoedelijk ingezet. ‘Running Away‘ en ‘Lively Up Yourself‘ passeren de revue en de zaal skankt gezapig mee. En het eerste hoogtepuntje van de avond valt al te noteren in de 15de minuut. Er wordt opgeroepen gezamenlijk ‘Marley’ te roepen en het publiek zegt geen neen. Direct daarna worden de eerste tonen van ‘Is This Love‘ ingezet en ik voel kippenvel. Onder het wakend oog van Bob Marley doet de huidige Wailers-zanger het voortreffelijk en er is zelfs enige gelijkenis op te merken in stemklank.

It doesn’t matter what you’re going through, Jah will guide you!

Het begint meer en meer te lijken op een best of-concert want klassiekers als ‘Stir It Up‘ en ‘I Shot The Sheriff‘ worden lustig meegelipt door het publiek. En wat dan gezegd over ‘No Woman, No Cry‘! Lyrics als ‘don’t shed no tears, everything’s gonna be all right’, zijn niet al te moeilijk te onthouden en Het Depot zingt dan ook enthousiast mee. Er worden magische momenten beleefd in de zaal, maar op het podium is het met momenten nogal berekend en weinig spontaan. De act lijkt te duidelijk getelefoneerd te zijn en dat brengt niet bepaald bij aan de verrassingsfactor. Na een uurtje zijn ook kleppers als ‘Buffalo Soldier‘ en ‘Could You Be Loved‘ gespeeld, maar op één of andere manier wordt het ietwat afgezaagd. En terwijl ik me dat zit te bedenken, wordt ‘One Love‘ ingezet. Vergeet wat ik net zei want met mijn persoonlijke favoriet wordt het officieuze concert afgesloten met passie en gevoel.

Meestal volgt na een eerste afsluiter een toegifte of twee, maar The Wailers doen het op hun manier. Na minutenlange ongeziene aanmoedigingskreten wordt de band terug op het podium geschreeuwd en begint de gitarist met de intro van ‘Redemption Song’. Er volgen nog twee extra’tjes waaronder een party-remix van ‘Exodus‘ en terwijl iedereen denkt dat dat het laatste nummer zal zijn, wordt in de coulissen een ultiem slot beraamd door Aston “Family Man” Barrett. De enige overblijver van de originele Wailers en vader van slechts 52 kinderen neemt het -nog steeds niet vermoeide- publiek voor de laatste keer op sleeptouw.

In een 2 uur lang durend concert vol epische reggae, gebracht door de pioniers zelf, is het oeuvre van The Wailers uitgeput en we hebben niet veel klassiekers gemist. Er werd gedurende heel de opvoering verwezen naar de huidige strijd tegen racisme, negativisme en terrorisme en wat dus moet onthouden blijven van dit concert is de overduidelijke drang naar samenhorigheid, positivisme en solidariteit. En dat Rastafari dat bewijst met kleuren als groen, geel en rood. De kleuren van heling, diversiteit en liefde.

De één zijn dood is de ander zijn brood, maar vanavond was Bob Marley niet dood. Hij was zeer aanwezig en dat zal ook altijd zo blijven. Rastafari!

 

Wat? The Wailers // Wanneer? 12 december 2015, 20u // Waar? Het Depot