Voelbaar ge-LUK

Flauwe woordspeling? Misschien wel, maar exact dat gevoel straalde het Leuvens Universitair Koor uit op hun jaarlijks kerstconcert. Deze opgetogen sfeer was zonder twijfel gerelateerd aan de familiale supporters die de O.L.V. van Troostkerk overvloedig vulden. Ook de toporganisatie zorgde voor een ontspannen stemming. Van helder programmaboekje tot fotografe en camera’s van dienst: alles bleek strak gecoördineerd.

Een horde jongelingen in uniforme blauwe hemdjes verwelkomde het publiek. Die klassieke vormgeving gaf hen – naast een hechte groepsgeest – een professionele uitstraling. Eens het geroezemoes in de zaal getemperd was, kon het tweedelig concert van start gaan. De rode draad die de avond kenmerkte, was duidelijk aanwezig: een poging af te stappen van al te traditionele patronen. De gebruikelijke rigiditeit die koren soms ongewild dof maakt, werd ingeruild voor een vrolijke dynamiek. Opvallend waren ook de spatiale veranderingen, waarbij de onderlinge opstelling telkens wisselde. Aan het begin en einde van elk concertdeel liep de groep het podium op en af via het gangpad in het midden van de kerk. Op een bepaald moment vormden de koorleden een gigantische halve cirkel, die kon tippen aan een surround sound system. Alles behalve een stijve bedoening dus. De presentatrice die met de nodige frisheid de liederen aan elkaar reeg, droeg bij aan de levendigheid.

Het thema van de avond luidde ‘muzikaal vreemdgaan’, m.a.w. componisten die hun inspiratie uit het buitenlands kerstrepertoire haalden.  Het koor opende met John Rutter’s opgewekte Rise Up, Shepherd, and Follow. Enkele liederen die de volledige aandacht opzogen waren Giovanni da Palestrina’s Kyrie en David Willcocks’ Quelle est cette odeur agréable. Ondanks dat de mannen in de minderheid waren, gaven ze de overheersende klankkleur meer body. En dan, één van de hoogtepunten van de avond. I wonder as I wander: geen improvisatorisch, dichterlijk verzinsel van de organisatoren maar een onderdeel van Carl Rütti’s Three Carols. Daar stopte het echter niet met de verrassingen. Jan Sandström’s Det är en ros utsprungen vormde een etherische sensatie. Het tweede deel eindigde met een luchtig repertoire. Een bewerking van het alombekende Jingle Bells mocht niet ontbreken op een avond als deze. Bovenstaande voorbeelden waren slechts een greep uit het goed gevulde aanbod dat vlotjes werd uitgevoerd. Alle lof dus voor dirigent Koen Vits die met zijn deskundige aanpak het koor met organist Peter Jeurissen wist te verzoenen.

De glunderende gezichten verraadden dat de Lukkers vol trots aan het genieten waren. En terecht; tijdens het tweede deel kon het publiek zijn applaus niet bewaren tot aan het einde. De drang om tussen ieder stuk te klappen, werd een niet te bedwingen reflex. Als alle reacties gebundeld zouden worden, zou slechts één conclusie overblijven: het was een kwaliteitsvol concert.

Wat? I wonder as I wander – LUK (Leuvens Universitair Koor) // Wanneer? 10 december 2015, 20u30 // Waar? O.L.V. van Troostkerk (Pakenstraat 65, Heverlee)