Op 26 november 2022 opent Studio Manhattan in samenwerking met Stuk zijn deuren voor Uur Kultuur XL. Deze explosieve festivalavond laat club en kunst samenvloeien. Deze avond vol dans, muziek en beeldende kunst bestaat uit spectaculaire performances zoals onder andere de dansvoorstelling TH LNG GDBY van Tuur Marinus, het concert van Lander & Adriaan en DJ set van Cheb Runner.
TH LNG GDBY van Tuur Marinus
Het licht gaat uit. De donkerte zwijgt maar de lucht hijgt. Langs de tribunes horen we mysterieuze mondgeluiden. We luisteren naar gesis, geklik en geblaas terwijl ons belangrijkste zintuig wordt afgenomen. We zien niets maar we horen alles.
Choreograaf Tuur Marinus laat beweging en klank zachtjes samensmelten in zijn voorstelling TH LNG GDBY. Voor negen performers ontwerpt hij een hedendaagse dans die geïnspireerd is door LCD Soundsystem, een electropopband. Stuk ontvangt dit optreden met open armen in studio Manhattan te Leuven.
Plots gaat het licht aan. Negen performers staan verspreid over het podium. Groot gestreept toont de vloer gelijkenissen met een rode panter. De performers dragen trainingspakken, is dit voor praktische redenen of is dit een fashionkeuze? Desondanks liggen ze opgesteld in een lange lijn op de belichte vloer. Ze draaien mekaar rond in cirkels terwijl ze heel de vloer opvullen. Tijdens deze grondbewegingen stoppen de artiesten niet met de mondgeluiden. Ze zorgen namelijk voor hun eigen ritme gedurende deze vloerverschuiving. Die mondbewegingen zeggen precies ssstttt. Dit kan impliceren dat onze samenleving is gevuld met meningen, toch wordt de keuze van stilte ook geapprecieerd in bepaalde situaties.
De dansers herpositioneren zich op een horizontale lijn. De ene duwt iemand terwijl de andere trekt aan de volgende, wat resulteert in een haat-liefde mechanisme. De performers staan sterk als een team. Fysiek verdelen ze hun kracht om als geheel over de grond te bewegen. Ze volgen als groep het licht. Vervolgens trekken de dansers fluohesjes en sokken aan. Op hun knieën vormen ze een klein bolletje van hun lichaam dat door de ruimte rolt als schildpad in zijn schild. De zelfgeproduceerde geluiden worden op dit punt als maar luider.
De dansers hebben geen schrik voor fysiek contact. Zittend in mekaars schoot, gezicht naar gezicht, rollen ze over de oppervlakte als menselijke gehaktballen. Een derde persoon gooit zich nog tussen deze ballen om op die manier meer balans te creëren. De lichaamsdelen vallen als puzzelstukjes in mekaar aangezien ieder ledemaat zijn plaats vindt in de choreografie. Tijdens het rollen gebruiken ze hun stem op een andere manier door onduidelijk door mekaar te spreken. Dit doet een komisch effect ontstaan dat de routine even verbreekt.
De bewegingen zijn voorspelbaar dus als kijker weten we wat er gaat komen. Desondanks voelt de voorstelling niet saai aan. Er heest een algemene aantrekkings-en afstotingskracht doordat de performers constant elkaar trekken en duwen op de vloer. Net die variatie in dat krachtenspel is enorm fascinerend. Als geheel creëren ze namelijk met hun lichamen verschillende vormen zoals een vierkant, een rechthoek en een cirkel. Rollend over de matten, vatten ze de idee van samenhorigheid.
De negen performers staan recht en er heerst onderling een fysiek vertrouwen. Door blindelings te balanceren en te steunen op de groep, ontstaat er een bepaalde compositie. Bijna een melodie ondersteund door de zoemende mondgeluiden die een symfonie van vertrouwen opwekt. Dit suggereert dat het westen de wereld als een eenzame bol ziet, vastberaden om zijn eigen weg op te gaan. Vertrouw op niemand en volg je eigen route. Hoewel, soms helpt de ondersteuning van een ander net om dat juiste pad te vinden.
De symmetrie van de opstelling is bijna bevredigend. Volledig ingespeeld op de groep, verwezenlijken de dansers een utopie van eenheid. Deze interpretatie voedt mijn verwachtingen van deze voorstelling. Toch blijft de voorstelling van Marinus over het algemeen redelijk vaag en is dit kunstwerk relatief abstract. De dynamische bewegingen ontketenen een gedachtegang bij de kijker, maar wat die hersenspinsels nu precies inhouden, is moeilijk een vinger op te leggen.
Lander & Adriaan
Lander & Adriaan trappen het tweede deel van de avond overtuigend op gang. Het duo speelt op een platform in het midden van de zaal, waardoor het publiek hen langs alle kanten omsingelt. Het resultaat; een even intiem als dynamisch concert. Ze trekken hun publiek energiek mee in een mix aan stijlen en een opbouw die even eigenzinnig als verrassend is. Waar ze beginnen met experimentele elektronica, vloeien ze over naar funk om bijna op een rave te belanden. Even bevrijdend als de opstelling van het concert is het feit dat ze alle soorten genres vlekkeloos omzetten naar hun eigen hand en ze al dan niet omvormen tot club-muziek. Het is veel en alles tegelijkertijd. Een wilde rit met onverwachte bochten dat even eigenzinnig, bevrijdend als gewoonweg plezant is
Cheb Runner
Cheb Runner sluit de avond vakkundig af met zijn project Angry immigrant. In 2011 kwam hij van Marokko naar Brussel. Met dit werk laat hij 10 jaar aan leven en overleven als immigrant in Brussel horen, waarbij elke track één jaar voorstelt. Het harde leven en het overleven in Brussel maar ook zijn Maghrebijnse roots krijgen weerklank in zijn set. Het resultaat is een samensmelting van stevige beats, synths en elektronica waar Cheb Runner zijn roots en culturele erfenis vlekkeloos weet te vermengen met elektronische dansmuziek.
CLUB KULTUUR 