In een panelgesprek over vrouwenrechten toen en nu, praten Nozizwe Dube, Naima Charkaoui, Fleur Pierets, Kristien Hemmerechts, Ida Dequeecker, Samira Azabar, Madonna Lenaert en Yousra Benfquih op 7 maart naar aanleiding van internationale vrouwendag over intersectioneel feminisme. Moderator Eva Brems reigde enthousiast de avond aan elkaar in de tweebronnen bibliotheek. Als je nog niet van deze stemmen hebt gehoord: lees ze, bewonder ze, zeg het voort.
‘What does home mean to you’. De avond begint pas echt als de spot zich richt op Yousra Benfquih. Zij is hier niet zomaar om banaal over thema’s te spreken die misschien wel al te vaak herhaal werden, want – zoals Kristien Hemmerechts het later in de avond stelt – deze avond is volstrekt zinloos. Gelijkgestemden weten immers al waar het over gaat: feminisme mag geen minderheid van witte, hetero cisvrouwen dienen, het is allomvattend of het is niet. Benfquih diept het idee verder uit. Haar spoken word performance grijpt bij de keel en zet iedereen tot nadenken. Hoe universeel is ons feminisme? Hoe is er meer solidariteit mogelijk?
Die solidareit is er gelukkig wel op het podium. Vrouwen van zeer verschillende achtergronden tonen hoe het ook anders kan: elkaar samen versterken om iedereen een betere leefwereld te garanderen. Zo hebben Ida Dequeecker en Samira Azabar, vanuit de organisatie BOEH! (Baas over eigen hoofd), het ook over die solidariteit en hoe vrouw zijn iets anders betekent dan moslimvrouw zijn in onze zogenaamde seculiere samenleving. De boodschap is duidelijk verbindend, hier een daar een steek naar het vaak polariserende politieke discours blijft dan ook niet uit.
Zussen worden op andere manieren moe, gaan op andere manieren stuk. (Yousra Benfquih)
De keuze van de organisatie om zowel Kristien Hemmerechts en Ida Dequeecker uit te nodigen die het femnisme uit de jaren 70′ meemaakten, als een nieuwe generatie feministen zoals Nozizwe Dube en Madonna Lenaerts is veruit het interessantste aspect van de avond. Hoe meisjes zich vroeger absoluut niet wilden identificeren met het woord ‘feministe’ vanuit een angst om de slachtofferrol in te nemen kunnen we ons vandaag amper nog voorstellen. Feminisme is terug hip en waar er vroeger niet werd gepraat over lichamelijke ongemakken omdat het vrouwen als zwak zou voorstellen, benadrukt het feministische discours vandaag juist net de problematiek rond menstruatieklachten en -armoede.
De verschillende verhalen tonen opnieuw aan hoe belangrijk internationale vrouwendag ook vandaag nog blijft. Er is nog veel werk aan beeldvorming, en stereotypen over oude vrouwen, vrouwen van kleur en vrouwen met een beperking. Dat een panelgesprek als dit de problemen niet zal oplossen is duidelijk, hoe verandering en dialoog dan wel mogelijk zijn is dat niet. Moeten we met iedereen in dialoog blijven gaan? Zijn er geen grenzen tot waar een onderdrukte groep moet blijven begrip tonen, blijven uitleggen, blijven compromissen maken? Deze vrouwen hebben er alleszins belangrijke dingen over te zeggen. Nu nog voldoende luisteraars.
CLUB KULTUUR 