Universitair Symfonisch Orkest // 3 april 2014

Wat: Lenteconcert van Universitair Symfonisch Orkest met soliste Anne Vandewalle
Waar: Pieter de Someraula, Leuven

Vier maand na hun Reisconcerten (waar ik op 7 november dit over schreef), stond het bijna zeventig koppen tellend USO opnieuw op het podium van de PDS. Een toegankelijk programma met Rossini, Rachmaninoff en Dvořák had verschillende mensen overtuigd. Voor we werden getrakteerd op al dat lekkers, kwam oud-vicerector van cultuur Mart Buekers de spotlight stelen om een zelfgeschreven gedicht voor te dragen. Bij momenten nogal zweverig, zette het alvast de toon voor een mooi concert.

De ouverture van Il Barbiere di Siviglia van Rossini deed tevens dienst als ‘ouverture’ van de avond. Het herkenbare deuntje (onder andere van de filmklassieker Sweeney Todd) was een publiekslieveling. Nochtans was het een (bijna letterlijke) valse start. De strijkers klonken bij momenten minder vol en vooral de solisten intoneerden jammer genoeg vaak te hoog of te laag. Cringeworthy. Gelukkig bleef het ritmisch strak, wat ook geen sinecure is, waren de talrijke versieringen perfect getimed en klonk het even bombastisch als gehoopt.

Het tweede pianoconcerto van Rachmaninoff was voor mij persoonlijk het meest geanticipeerde stuk van de avond. Ik hou van pianoconcerti, en zeker van Rachmaninoff. Toegegeven, het heeft niet dezelfde bravoure als het derde concerto, maar dit werk uit 1900 heeft alles om verliefd op te worden; nostalgie breed uitgesmeerd over alle delen, een boeiende afwisseling tussen piano en orkest, snelle trekjes en natuurlijk dat thema uit het tweede deel dat later schaamteloos gekopieerd werd in All by Myself van Eric Carmen en bij uitbreiding, Céline Dion. Het USO klonk in dit werk voller, strakker en wezenlijker. De breekbare pianoklanken van soliste Anne Vandewalle werd bij momenten opgeslorpt door het groot geweld van de muzikanten achter zich, maar dat mag soms ook wel in dit werk. Op verschillende momenten beoogt Rachmaninoff een soort ‘machtswissel’, waarbij de pianist grootmoedig een stapje opzij zet om fluit- en klarinetsolo’s een plaatsje in de spotlight te gunnen en een bescheiden begeleidingsrol op zich neemt. Vooral in het derde deel werd korte metten gemaakt met de valse nootjes van voordien. Er waren enkele gemiste inzetten, maar maestro Edmond Saveniers hield de teugels goed strak en zorgde dat het USO het concerto tot een goed einde bracht.

Na de pauze schotelden ze ons nog de Nieuwe Wereldsymfonie van Antonin Dvořák voor. Minder complex in emotie dan de achtste van Shostakovich van vorig semester, maar zonder twijfel ook geen gemakkelijk werk. Het USO had tevens de pauze goed benut door nog eens opnieuw te stemmen. De vier delen waren allemaal perfect afgewerkt, soms opwindend en overweldigend, dan weer breekbaar en intiem. Het begin van het tweede deel was zo gevoelig gebracht dat ik even vergat te knipperen. Mijn gezelschap zei dan weer: “Hé da’s precies Lord of the Rings.” Dus wel de moeite om eens op te zoeken. De eindpassage uit het laatste deel was zo imposant dat de PDS er te klein voor was.

Na de gewoonlijke lijst bedankingen verplichtte Edmond Saveniers ons om te blijven zitten – alsof we zouden weglopen in het midden van het concert?! – voor een laatste bisje. In zijn woorden: “Wie Leffe wil verdienen, moet zich eerst bewijzen bij het bisnummer!” En zo geschiedde.

Wie de andere universitaire ensembles nog graag in actie zou zien, kan op 30 april terecht voor het dubbelconcert van het UHO met zijn Gentse tegenhanger – weliswaar in Gent. Op 7 mei kunt u het lenteconcert van het Arenbergorkest gaan beluisteren, en een dagje later viert het LUK haar 45-jarig bestaan met een jubileumconcert in de Begijnhofkerk.

TIPS! Elisabethiade Leuven en USO-concert // week van 31 maart 2014

Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, de lentehormonen laaien op, … en toch probeer ik u te overtuigen om uw avonden in een concertzaal door te brengen. De voorbije dagen staat er namelijk twee prachtconcertjes op het programma.

Leuven telt 50.000 studenten en slechts een kleine 4000 kunnen woensdag op het Ladeuzeplein voor de Beiaardcantus. Tragisch. Voordat ik hiermee opnieuw woede, frustratie en chaos ontketen bij de 46.000 die geen kaart hebben: hier is mijn tegenvoorstel. De Elisabethiade organiseert woensdag een GRATIS concert voor cultuurkaarthouders met laureaten van de Elisabethwedstrijd 2013. Dat is dus wereldklasse voor letterlijk geen geld. Boris Giltburg (winnaar 2013!) en Stanislav Krishtenko (vierde laureaat 2013!) komen studenten onder 26 jaar entertainen in de Grote Aula van het Maria Theresiacollege om 20u. Opgelet: dit werkt niet met reservaties dus kom op tijd om je plaatsje te bemachtigen! Aanschuiven vanaf de middag zoals bij de beiaardcantuskaarten zal niet nodig zijn. Too soon?

Aldus: WOENSDAG, 2 april, 20u, Maria Theresiacollege, GRATIS

Ook donderdag kunt u zich gaan verstoppen van de brandende zon, tijdens het jaarlijkse Lenteconcert van het USO! In het eerste semester schreef ik al een review en hadden ze niet genoeg geoefend (foei!), maar ik ben er 100% zeker van dat het deze keer tiptop in orde zal zijn. En ze spelen onder andere het tweede pianoconcerto van Rachmaninoff, dat zou u meteen moeten overtuigen! Via de link kan u nog steeds kaartjes bestellen (met een euro korting voor cultuurkaarthouders) voor hun optreden om 20u in de Pieter de Someraula.

Aldus: DONDERDAG, 3 april, 20u, Pieter de Someraula, €4 (of €5 zonder cultuurkaart, aan de kassa respectievelijk een euro meer)

 

En als u nu nog niet uw gading heeft gevonden, moet u maar een beetje in het zonnetje gaan zitten. Dat maakt mensen minder zuur.

Teun Verbruggen & Band op Leuven Jazz ’14 // 23 maart 2014

Wat: Teun Verbruggen nodigt uit – Steven Delannoye, Jean-Paul Estiévenart, Bram De Looze, Laurens Smets
Voorprogramma: Artur Tuznik Trio
Waar: Schouwburg Leuven

Zo ongeveer een eeuwigheid geleden (vorige week zondag), na een race tegen de tijd om mijn trein te halen en een blitsbezoek aan kot om mijn koffer achter te laten, begaf ik me naar de Schouwburg op de Bondgenotenlaan om het slotconcert van Leuven Jazz ’14 bij te wonen. Er hing een gezellig sfeertje. De foyer stond vol met keuvelende, voornamelijk dertigers en veertigers met een passie voor jazz. Ik – zelf zonder vrienden – zette me alvast in de zaal, want de Jazzmozaïekprijs werd uitgereikt aan een nergens te bespeuren Bert Joris en het voorprogramma, het Artur Tuznik Trio, ging de aftrap geven.

Fijne bende, dat Poolse trio. Piano, contrabas en drummer hadden het podiumplaatsje veroverd door vorig jaar Jazz Hoeilaart te winnen, en niet onterecht. Artur zelf kon nog wat beter werken aan zijn bindteksten, maar met zijn vingervlugheid zat het goed. Melodieën waren meeslepend en mysterieus, solo’s waren spannend en het sporadische geneurie of ge’woo'(!) deed vermoeden dat hij zich helemaal liet gaan. De contrabassist probeerde met boeiende solo’s iets meer spotlight te krijgen, maar dat bleek geen evidente taak voor dat instrument. De drummer ten slotte klonk bij momenten als een rammelende gereedschapskist of een drum circle bij een primitieve stam, maar ach, dat zal wel vernieuwing zijn. Net 23 jaar oud geworden, zat hij vol enthousiasme, wat resulteerde in een omvergedrumde snare en de micro die tegen de vlakte ging. Maar het moet gezegd, het trio ging zonder probleem van heel intiem naar hopeloos goedgemutst, en na een laatste houterige bindtekst kregen ze een dankbaar applaus.
Maar dan moest Teun Verbruggen nog beginnen natuurlijk.

Na een pauze – die extreem lang leek omdat ik wat alleen stond rond te dwalen – begon het hoofdprogramma. Teun Verbruggen had zijn homies uitgenodigd voor de gelegenheid. Saxofonist (en onze artist in residence!) Steven Delannoye zagen we eerder al in UUR KULtUUR optreden met zijn ensemble Delvistagroup XL. Dat zat dus wel goed. Ook piepjonge pianist Bram De Looze, contrabassist Laurens Smets en trompettist Jean-Paul Estiévenart waren welkome aanvullingen. Het ensemble, hoewel dus voor de gelegenheid bijeen geroepen, was verbazingwekkend goed op elkaar ingespeeld. Verbruggen glunderde om de geslaagde combinatie. Het optreden zelf was duidelijk veel strakker dan hun voorprogramma. Soms hoorden we groot geweld, soms was het ongelooflijk breekbaar, ook al speelden trompet en sax minutenlang achtereenvolgende kwinten. De vastberaden tred van de contrabassist matchte uitzonderlijk goed met de soms onwennige, jonge pianist, die maar op enkele plaatsen echt durfde doorspelen. Misschien was dat zijn tactiek, want op geen enkel moment klonk dit ensemble uit balans. Het publiek was enthousiast, de organisatie was enthousiast, en wees er maar zeker van dat Leuven Jazz volgend jaar aan hun derde run begint!

Interesse in jazz? Check zeker de jazzavonden op zondag in STUKcafé.
Toch meer zin in een klassiek getinte cultuuravond? Lees dan de TIPS voor deze week!

TIP! Leuven Jazz ’14 // woensdag 19 – zondag 23 maart

Jazzliefhebbers kunnen vanaf deze week weer hun hartje ophalen in het Leuvense, want 30CC gaat opnieuw de samenwerking aan met het Depot, Kunstencentrum STUK, Cinema Zed, Libertad, M-Museum, Radio Scorpio en vele andere spelers, om Leuven Jazz op poten te zetten. Het jazzfestival is met z’n twee lentes nog jong, maar biedt een zeer uitgebreid overzicht van het genre in al haar facetten. Voor de geïnteresseerde student haal ik er enkele aanraders uit – cultuurkaartkortingen zijn bij nagenoeg alle voorstellingen van toepassing, maar het merendeel van het programma is gratis!

Het festival gaat op woensdag 19 maart van start met iets wat menig student wel kan smaken – een kroegentocht! Vzw Oude Markt stelt de jazzmuziek als een prominente gast in de meeste cafés. Loop eens rond, geniet van de sfeer, verplaats u een paar maal en drink op uw gemak een pintje. Alle concerten zijn gratis!

Donderdag 20 maart staat de eerste grote gast te wachten. Jef Neve is ondertussen een gekende naam in België en omstreken, en maakt zijn opwachting in de Leuvense Schouwburg. Hij nodigt verschillende nationale en internationale artiesten uit om hem op het podium te begeleiden. Kaarten zijn €20/€16/€10/€8 en met cultuurkaart komt daar €2 korting bovenop. Kaarten kunnen besteld worden via 016 300 900.

Diezelfde donderdag vullen onze vrienden van Radio Scorpio de Tweebronnenbib met jazzklanken. Ze zorgen voor gasten, interviews, passende muziek, live optredens, … en dat allemaal gratis! Radio Scorpio zit in de bibliotheek tussen 14u en 20u, en ook op vrijdag en zaterdag verzorgen zijn hun luik in de Tweebronnenbib. Een overzicht van de live bands vind je hier.

Fan van jazz op een andere manier? Robert Glasper komt vrijdagavond met een hiphop inspired experiment. Onder andere Norah Jones, Lupe Fiasco en Emili Sandé werkten mee aan zijn laatste plaat. Zijn set in het Depot belooft intiem, interessant en groovy te worden. Tickets zijn in voorverkoop €19, met opnieuw een cultuurkaartkorting van €2. Reserveren via het Depot of via deze link.

Op zaterdag gaat u best uw neus achterna. Naast een derde dag Radio Scorpio organiseren bepaalde Leuvense cafés kleinere jazzoptredens. Zo kan u terecht in de Kaminsky, STUK Café, Libertad en het Entrepot. Als u de jazzkroegentocht wist te pruimen, zal u ook hiervoor uw hand niet omdraaien.

Zondag is de laatste dag van het festival. Een familieaanbod overdag staat centraal, maar eindigen doen we ’s avonds in de Schouwburg. Drummer Teun Verbruggen komt u met zijn band en support Artur Tuznik bezweren in een verrassend programma. Tickets zijn in voorverkoop €10, te bestellen via 016 300 900.

Ook het filmaanbod van Cinema Zed, de verschillende exposities, de openluchtconcerten maken het een veelzijdig, boeiend festival. Het volledige aanbod kan je hier bekijken.

Leuvens Universitair Koor Kerstconcert // 17 december 2013

Wat: Leuvens Universitair Koor olv Marleen De Boo
Waar: Centraal Auditorium Gasthuisberg

Het sneeuwde nog nét niet, maar koud was het buiten zeker, en dat maakte dat het Leuvens Universitair Koor een ongeveinsd ‘gezellig-binnen-aan-de-open-haardgevoel’ kon neerzetten. Voor hun hemelse stemmetjes was de Begijnhofkerk (waar het kerstconcert de voorbije jaren doorging) behulpzamer, maar ze grepen de droge akoestiek van het Centraal Auditorium op Gasthuisberg met beide handen aan en roeiden met de riemen die ze hadden.

Met 94 zangers op het podium was een warme, volle klank de rode draad doorheen het concert. Het publiek werd een verrassend programma voorgeschoteld met muziek van Mendelssohn, maar ook een ode aan Vic Nees (hedendaags componist die eerder dit jaar overleed), enkele kerstklassiekers en spirituals die het koor deden dansen. Ze begonnen bescheiden, enkele wiegende stapjes tijdens Old Time Religion – jammer voor de mensen met een aanleg voor zeeziekte. In Everytime I feel the Spirit waren ze ambitieuzer en veranderden zelfs voor enkele seconden in een rijdende stoomtrein!

Met 19 werken is het onmogelijk om alles te bespreken, maar laat me toe om twee werken uit te lichten. In het eerste deel zong het LUK O Magnum Mysterium van Morten Lauridsen. Deze Amerikaanse componist schreef het werk in 1994 en gebruikte daarvoor een traditioneel religieuze tekst over de geboorte van Christus. Relevant dus. De muziek nestelde zich in onze oren en de engelenstemmetjes deden ons warm voelen vanbinnen. Zoals de presentatoren hadden aangekondigd was het een echt kippenvelmoment, en zo zouden er nog een aantal volgen.

Luister gerust naar een opname van dit werk door het Los Angeles Master Chorale, dan krijgt u er een beter idee van wat het werk voor effect had op het publiek.

 

 

In het tweede deel werden we naast kerstliedjes tevens getrakteerd op Five Hebrew Love Songs van Eric Whitacre. Hij toonzette vijf Hebreeuwse gedichten van zijn echtgenote Hila Plitmann. Het LUK werd begeleid door piano en viool en het Centraal Auditorium luisterde vol bewondering. Terecht! De liefdesliedjes waren sereen en intiem, een hele stijlbreuk met het vrolijke Hark, the Herald Angels Sing waarmee het LUK na de pauze het concert hervatte.

Een échte kerstman kwam het concert afsluiten en deelde cadeautjes uit. Met een ‘Happy New Year’ was het gedaan en kon de receptie beginnen.

Hou 8 mei al maar vrij in je agenda, want dan viert het LUK haar 45-jarig bestaan, en het zal de moeite zijn!

TIP! Arenbergorkest // 12 december 2013

De winter is in het land, de examens komen dichterbij, maar wij geven niet op! U moet en zal tips en reviews krijgen over het culturele aanbod in Leuven. Als u donderdagavond nog niets te doen heeft, kan u altijd hier naartoe:

Naar goeie traditie komen alle universitaire ensembles aan de beurt op deze blog, en voor het Arenbergorkest is dat niet anders. Zij spelen deze donderdag (overmorgen!) hun kerstconcert. U heeft de gekke posters met de kleurrijke cartoon misschien al gezien. Ze bevatten hints over het programma, dus stel ik voor dat u eens naar de posters én naar het concert gaat kijken.

Praktische info!
WAAR: Pieter de Someraula
WANNEER: 12 december 2013 om 21u (oorspronkelijk 20u, maar dit is aangepast!)
TICKETS: voor studenten aan €5, voor cultuurkaarthouders aan €4 (mits reservatie VIA DEZE LINK, anders komt er een eurootje bij aan de avondkassa).

Elisabethiade met pianoconcerti // 30 november 2013

Wat: Pianoconcerti met Severin von Eckardstein & Liebrecht Vanbeckevoort, begeleid door Frascati Symphonic olv. Kris Stroobants

Waar: Schouwburg Leuven

Ik hou van pianoconcerti. Ze doen mij beseffen wat een huzarenstukje het is voor pianisten om ongeveer een half uur lang vanbuiten te spelen, virtuoze cadensen te spelen en een heel spectrum aan emoties over te brengen. Het lustrumconcert van de Elisabethiade Leuven was dan ook een avond om de vingers bij af te likken, en de solisten waren een kers op de taart.

Liebrecht Vanbeckevoort opende met het eerste pianoconcerto van Frédéric Chopin, een klassieker. Mierzoete muziek was het, een echte typische Chopin; hyperromantisch, het ene moment passioneel, het andere breekbaar mooi. Vanbeckevoort speelde het zoals het hoorde en bekoorde met zijn versie het hele publiek. Frascati Symphonic moest nog wat uit hun schulp komen, maar vanaf het tweede deel zat het jonge orkest helemaal op niveau. Ze brachten een stevige maar bescheiden begeleiding voor de snelle vingers van de solist.

Ik had op voorhand het programma nog niet gezien, dus het was raden naar welk pianoconcerto van Maurice Ravel het ging worden. Het verschil tussen de twee is één hand en één jaar, maar ze zijn amper te vergelijken. Het werd het pianoconcerto voor de linkerhand. Ik hoor u al denken: “Ha! Gemakkelijk, moet je minder oefenen en minder vanbuiten leren.” Fout! Die linkerhand moet verdomd gekke toeren uithalen, vlotjes het volledige klavier afgaan en slaagt er daarom in de indruk te wekken dat de pianist toch zijn rechterhand mag gebruiken. Het was majestueus. Severin von Eckardstein liet een juichend publiek in staande ovatie achter en liep het podium af alsof het hem niets had gekost.

Na de pauze een viervoudiging van handen, want deze keer mochten Von Eckardstein en Vanbeckevoort samen het podium op. Een extra piano werd bijgeplaatst voor het concerto voor twee piano’s van Francis Poulenc. Dit werk was helder, pittig, speels en deed door de verrassende ritmes en afwisselingen de solisten indringende blikken naar elkaar werpen. De solisten bouwden een aangename dynamiek op en voelden elkaar helemaal aan.

Het laaiend enthousiaste publiek werd achteraf nog met twee bisjes gepaaid en keerde met spreekwoordelijke volle maag terug naar huis.

Schrijf NU ook al woensdag 2 april in je agenda. In de Grote Aula van het MTC zal de Elisabethiade dan pianisten Boris Giltburg (winnaar Elisabethwedstrijd 2013) en Stanislav Khristenko (vierde laureaat Elisabethwedstrijd 2013) verwelkomen voor allicht opnieuw een onvergetelijke avond. Voor studenten helemaal gratis!

Brussels Youth Jazz Orchestra // 21 oktober 2013 + TIP!

Wat: Brussels Youth Jazz Orchestra olv Lode Mertens
Waar: Lemmensinstituut

Het Brussels Youth Jazz Orchestra is het kleine broertje van het Brussels Jazz Orchestra, dat ondetussen geen te onderschatten reputatie heeft opgebouwd. Een twintigtal jonge mannen stonden op het podium van het Lemmensinstituut op de koude avond van 21 oktober.

Het concept was klassiek. De nummers die gespeeld werden, haden een fijn arrangement gekregen voor de bezetting (gitaar, contrabas, piano, drum en belachelijk veel blazers), en om de beurt lieten ze elkaar de kans om op het akkoordenschema te improviseren. Applausje van het publiek, nog een solo en bijhorend applaus en dan afsluitend het hoofdthema. Niet storend, want traditioneel altijd zo bij jazzoptredens. Maar na een tijdje verslapte de aandacht. Het publiek kon natuurlijk voorspellen wat er ging gebeuren en ook de solo’s waren niet altijd even geïnspireerd. Het blijft natuurlijk een jonge bende die zijn eerste stappen zet in de jazzwereld (hoewel we Peter Delannoye herkenden, die drie weken geleden nog naast zijn broer Steven in het Maria Theresiacollege stond voor UUR KULtUUR). De bezetting is ook niet de gemakkelijkste om vernieuwend mee uit de hoek te komen. Leider van de band Lode Mertens liet zijn jonge muzikanten dan maar vaderlijk doen wat ze wilden tijdens de solo’s, en dat was wel heel fijn om te zien.

Heeft u nu wel even genoeg gehad van de jazz en wilt u terug klassiek? Dan heb ik volgende tip voor de weekendblijvers:

Volgend weekend haalt de Elisabethiadevereniging twee laureaten van de Elisabethwedstrijd naar Leuven voor een avond vol pianoconcerti (Ravel, Chopin en Poulenc). Liebrecht Vanbeckevoort en Severin von Eckardstein zijn sinds hun deelname aan de wedstrijd (respectievelijk 2007 en 2003) ondertussen grote namen in de muziekwereld en zullen voor een geweldige avond zorgen, ondersteund door Frascati Symphonic olv. Kris Stroobants.
Wanneer: zaterdag 30 november 2013, 20u
Waar: Schouwburg Leuven
Tickets: 35/20/10 euro met een cultuurkaartkorting van 50%!
Bestellen HIER en meer info HIER.

Reisconcert USO // 7 november 2013

Wat: Reisconcert van het Universitair Symfonisch Orkest
Waar: Pieter de Someraula

Vroeger was ik sceptisch als de aula PDS weer afgeladen vol zat voor het USO-concert. ‘Natuurlijk,’ dacht ik, ‘want iedereen komt hier voor de gratis receptie!’ In de voorbije vier jaar heb ik mijn mening danig bijgesteld. Het USO levert kwaliteit, een aangename sfeer, een interessant programma en als dát je nog niet kan bekoren, heb je nog altijd die schattige Edmond Saveniers die vooraan alles in goede banen leidt. Held.

De avond begon ontspannend, met een Cubaanse Ouverture van George Gershwin. Je weet wel, dat is die man die jazz binnenbracht in de klassieke muziek, met onder andere Rhapsody in Blue. Zoals de presentatrice het omschreef; denk dat je op een zonovergoten terrasje zit met een frisse cuba libre, een Cubaanse sigaar, rumba op de achtergrond en enkele schaars gekleden binken en babs. Het was zwoel, ritmisch en dansbaar – perfect om mee te beginnen.

Voor het tweede stuk haalden ze hun special guest op het podium. Hans De Vos speelde de niet te onderschatten solopartij in het Vioolconcerto in D mineur van Jean Sibelius. Virtuoze viooltrekjes, een verrassend tweede deel dat tussen zachtaardige, hoopvolle en donkere dreigende passages wisselde, een glansrol voor het orkest, dat soms nijdig haar plaats in de spotlights kwam opeisen, … het was zoals het hoorde. De Vos klonk jammer genoeg soms een beetje flauwtjes en mocht gerust wat steviger in de snaar spelen, zeker tijdens de frisse cadenza in het eerste deel.

Bovenop al dit moois moest het moment suprême nog komen. Het USO had ook de Achtste Symfonie van Shostakovich getackled. Of wel, een poging gedaan tot. Deze symfonie moet zowel de ellende als de overwinning van de Tweede Wereldoorlog verklanken, én het persoonlijke verzet van Shostakovich tegen de dictatuur van Stalin. Dit is niet zomaar een symfonie, dit is een emotional trainwreck. De vijf delen zijn een afwisseling van donder en bliksem, misplaatste hoempapa-walsjes, onheilspellende ondertonen, schelle koperblazers en slechts op het einde een kleine schijn van hoop. Een boeiende compositie dus, maar het orkest was niet altijd gelijk en afgewerkt. Voor een orkest dat kwaliteit zo hoog in het vaandel draagt, was het concert nog iets te vroeg om dit programma te berde te brengen. Ik wou dat ik het resultaat kon horen, mochten ze er twee ipv één maand aan gewerkt hebben.

Niettemin, een fijne avond met een boeiend programma. Nimrod uit de Enigma Variations van Elgar was een fijn bisnummer, en de Leffe ging er achteraf ook vlot binnen…

UUR KULtUUR: ‘Jazz meets Klassiek’ // 6 november 2013

Wat: Steven Delannoye & Delvitagroup XL
Waar: Grote Aula, Maria Theresiacollege

Dames en heren, als u er niet bij was, heeft u iets gemist. Woensdag 6 november zat de Grote Aula in het Maria Theresiacollege stampvol, en maar goed ook, want artist in residence Steven Delannoye en zijn tienkoppige band zorgden voor een gezellig onderonsje en een fijn alternatief voor die zoveelste fakavond of TD.

De avond werd geopend door de standaard opstelling van de Delvitagroup. Delannoye zelf op sax en zijn broer op trombone, werden ondersteund door een vingervlugge pianist, een nederige maar verrassende contrabassist en een energetische drummer. De soloinstrumenten waren vaak geïntegreerd in de klank zonder de rest te overschaduwen, wat voor een aangename balans zorgde. Met momenten was het geluid iets te overweldigend en stelde ik me ze al voor in een grotere zaal, of op een podium als dat van Jazz Middelheim, in het gras onder een aangename zon.

Na twee nummers riepen ze hun blaasensemble op het podium. Fluit, hobo, klarinet, basklarinet, bastuba en hoorn moesten zorgen voor een extra meerwaarde, en tot op zekere hoogte was dat ook zo. De klank werd nog voller, nog warmer en zeer sfeervol, maar in sommige werken klonken ze soms als een harmonie op een kerstmarkt (weliswaar op verwonderlijk veel hoger niveau dan de doordeweekse dorpsfanfare). Dat lag allicht meer aan de werken of arrangementen dan aan de muzikanten. Maar goed, het verwarmde onze harten, en dat liet een aangename indruk na. De bindteksten van Delannoye gingen doorheen de avond van houterig naar ‘slechts een beetje houterig’, en er werden zelfs woordmopjes gemaakt! Het leek mij alleen vreemd waarom het nummer Delvitabis (naar het kinderkoekje) niet als bisnummer werd gebruikt.

Een echt hoogtepunt in deze jazzgevulde avond was er niet, maar iedereen ging naar huis met een gezellig herfstgevoel, een denkbeeldige wollen hipstertrui en een dorst naar warme chocomelk. Als u er niet bij was, heeft u iets gemist.

En dat was dus wel gratis, hé, mennekes! Cultuurkaarten voor volgende, geweldige (gratis!) optredens van UUR KULtUUR en kortingen op cultuurhuizen in heel Leuven kan je nog bekomen tot in april, en kosten maar 15€. Meer informatie HIER.