followfollow: een kleurrijke ode aan jong zijn in een digitale wereld

In de nieuwste voorstelling van fABULEUS – followfollow – wist Koen De Preter samen met 11 jongeren een wervelende voorstelling te brengen zonder maar één woord hardop uit te spreken. followfollow schipperde op unieke wijze tussen theater en dans, maar was in feite één grote krachtige choreografie waarbinnen ‘volgen’ op alle mogelijke manieren centraal stond.

Hoe heb je het over jong zijn, volgen, identiteit en sociale media, zonder in die negatieve spiraal te belanden? fABULEUS weet wel hoe. Door 11 jongeren samen te zetten op scène en hen te laten bewegen. In een kluitje aan kleurrijke tweedehandskledij. Een kluitje aan jong, energiek en het beste soort geweld in een voorstelling waar volgen ook stoppen betekent, afbreken en opnieuw beginnen. Waar volgen zowel op fysiek als op virtueel vlak wordt ontdekt. Hun aanstekelijke jeugdelijkheid projecteren ze zo de zaal in, maar hun maturiteit wordt nooit van hen afgepakt. Ze worden niet onderschat, zoals zoveel jongeren zo vaak onderschat worden. De Preter geeft hen alle aandacht en ruimte en werpt zo een frisse en positieve blik op jong zijn in een digitale wereld.

©Clara Hermans

Dat de voorstelling nooit twee keer hetzelfde is, voel je in het onderlinge spel en intense focus van de dansers. Niets gebeurt zomaar, veel gebeurt op het moment zelf. Strakkere omlijnde choreografieën wisselen elkaar af met duetten waarin je de vrijheid, samenspel en het plezier van de dansers voelt tot op je stoel. Ook de vele contrasten die De Preter in het stuk aan bod laat komen, geven de voorstelling een extra gelaagdheid. Zo is de muziek net een dialoog tussen jong en oud. Een krachtige afwisseling tussen wat een opa en een kleinzoon elkaar zouden laten horen en hoe je van beide zo hard kunt genieten. Hoe jong zijn ook graaien is in het verleden en dit je eigen maken. Raven op klassieke muziek om daarna af te sluiten met loeiharde techno. Hoe hard en zacht, teder en offensief en alle soorten kleren samen kunnen gaan. Hoe een middenvinger of twee soms helemaal op hun plaats vallen.

De 11 dansers wisten samen met De Preter alle registers open te breken en jongerencultuur op een verademend positieve manier neer te zetten. followfollow schetst op originele manier hoe sociale media nu eenmaal een deel zijn van onze jonge identiteit en dat er kracht is in samenhorigheid, in elkaar durven en mogen volgen. Het is een kleurrijke ode aan de jeugd en aan hoe mooi mensen en lijven kunnen zijn als ze samenkomen. Het is ontwapenend, maar op een allerstoerste manier.

followfollow is een voorstelling van fABULEUS met een choreografie van Koen de Preter. Via je cultuurkaart krijg je 20% korting op alle voorstellingen van fABULEUS in Leuven.

©Clara Hermans

Ervaar vrijheid op een andere manier in Dancing van Koen De Preter

In Dancing herdefinieert choreograaf Koen De Preter als het ware het begrip ‘dans’. Wat ik daarmee wil zeggen? Hij maakt komaf met ‘normale’ vormen van dans én trekt ze zelfs in het belachelijke.

Het is van 2004 geleden dat danser en choreograaf Koen De Preter nog een solovoorstelling uitbracht en het kriebelde duidelijk weer bij hem om opnieuw alleen op een podium te staan. Centraal stond ‘vrijheid’, wat hij ritmisch weergaf in alle mogelijke vormen.

Net zoals zijn vorige creaties, hanteert De Preter zijn herkenbare eclectische stijl door verschillende stijlen en muziekgenres samen te brengen tot één geheel. Echter, in Dancing geeft hij duidelijk de voorkeur aan de nostalgische beats uit de nineties. Op het repetitieve ritme van oldschool techno en tektonik voert hij bewegingen uit die eerder lijken op een turnoefening voor cheerleaders dan op dans. De eerste 20 minuten van het stuk denk je bij jezelf ‘dit zou ik ook kunnen’. Uiteindelijk besef je al snel dat ook dit behoort tot de bewegingsvrijheid die hier centraal staat.

Vrijheid is niet alleen vrij kunnen bewegen, maar ook dat je geen enkele verplichtingen hebt. Dit wil zeggen dat je ook niet de verplichting hebt om kleren te dragen en dat neemt De Preter dan ook zeer serieus. Vergezeld door een artistiek lichtspel vormt hij de elegantie zelve wanneer hij als een prima ballerina rondhuppelt op een streepje klassieke muziek. Al evolueert het stuk al snel weer in een staccato van bewegingen die contrasteert met de muziek.

In Dancing beleef je mee wat de jonge danser beschouwt als vrijheid. Het stuk is open voor interpretatie, maar is eigenlijk niet meer dan dat. Het voelt als een verademing wanneer je kijkt naar een performance die breekt met wat je altijd als ‘dans’ hebt beschouwd. Een protest tegen dans door dans.

Voor wie zijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen en deze recensie niet genoeg blijkt; Dancing zal tot augustus nog in verschillende Belgische cultuurcentra te zien zijn.  Meer informatie kan je altijd terugvinden op www.koendepreter.com.

 

Dancing – Koen De Preter //17 oktober 2018 // STUK, Naamsestraat 96 3000 Leuven // €12, €8 met cultuurkaart