Universitair Symfonisch Orkest // 3 april 2014

Wat: Lenteconcert van Universitair Symfonisch Orkest met soliste Anne Vandewalle
Waar: Pieter de Someraula, Leuven

Vier maand na hun Reisconcerten (waar ik op 7 november dit over schreef), stond het bijna zeventig koppen tellend USO opnieuw op het podium van de PDS. Een toegankelijk programma met Rossini, Rachmaninoff en Dvořák had verschillende mensen overtuigd. Voor we werden getrakteerd op al dat lekkers, kwam oud-vicerector van cultuur Mart Buekers de spotlight stelen om een zelfgeschreven gedicht voor te dragen. Bij momenten nogal zweverig, zette het alvast de toon voor een mooi concert.

De ouverture van Il Barbiere di Siviglia van Rossini deed tevens dienst als ‘ouverture’ van de avond. Het herkenbare deuntje (onder andere van de filmklassieker Sweeney Todd) was een publiekslieveling. Nochtans was het een (bijna letterlijke) valse start. De strijkers klonken bij momenten minder vol en vooral de solisten intoneerden jammer genoeg vaak te hoog of te laag. Cringeworthy. Gelukkig bleef het ritmisch strak, wat ook geen sinecure is, waren de talrijke versieringen perfect getimed en klonk het even bombastisch als gehoopt.

Het tweede pianoconcerto van Rachmaninoff was voor mij persoonlijk het meest geanticipeerde stuk van de avond. Ik hou van pianoconcerti, en zeker van Rachmaninoff. Toegegeven, het heeft niet dezelfde bravoure als het derde concerto, maar dit werk uit 1900 heeft alles om verliefd op te worden; nostalgie breed uitgesmeerd over alle delen, een boeiende afwisseling tussen piano en orkest, snelle trekjes en natuurlijk dat thema uit het tweede deel dat later schaamteloos gekopieerd werd in All by Myself van Eric Carmen en bij uitbreiding, Céline Dion. Het USO klonk in dit werk voller, strakker en wezenlijker. De breekbare pianoklanken van soliste Anne Vandewalle werd bij momenten opgeslorpt door het groot geweld van de muzikanten achter zich, maar dat mag soms ook wel in dit werk. Op verschillende momenten beoogt Rachmaninoff een soort ‘machtswissel’, waarbij de pianist grootmoedig een stapje opzij zet om fluit- en klarinetsolo’s een plaatsje in de spotlight te gunnen en een bescheiden begeleidingsrol op zich neemt. Vooral in het derde deel werd korte metten gemaakt met de valse nootjes van voordien. Er waren enkele gemiste inzetten, maar maestro Edmond Saveniers hield de teugels goed strak en zorgde dat het USO het concerto tot een goed einde bracht.

Na de pauze schotelden ze ons nog de Nieuwe Wereldsymfonie van Antonin Dvořák voor. Minder complex in emotie dan de achtste van Shostakovich van vorig semester, maar zonder twijfel ook geen gemakkelijk werk. Het USO had tevens de pauze goed benut door nog eens opnieuw te stemmen. De vier delen waren allemaal perfect afgewerkt, soms opwindend en overweldigend, dan weer breekbaar en intiem. Het begin van het tweede deel was zo gevoelig gebracht dat ik even vergat te knipperen. Mijn gezelschap zei dan weer: “Hé da’s precies Lord of the Rings.” Dus wel de moeite om eens op te zoeken. De eindpassage uit het laatste deel was zo imposant dat de PDS er te klein voor was.

Na de gewoonlijke lijst bedankingen verplichtte Edmond Saveniers ons om te blijven zitten – alsof we zouden weglopen in het midden van het concert?! – voor een laatste bisje. In zijn woorden: “Wie Leffe wil verdienen, moet zich eerst bewijzen bij het bisnummer!” En zo geschiedde.

Wie de andere universitaire ensembles nog graag in actie zou zien, kan op 30 april terecht voor het dubbelconcert van het UHO met zijn Gentse tegenhanger – weliswaar in Gent. Op 7 mei kunt u het lenteconcert van het Arenbergorkest gaan beluisteren, en een dagje later viert het LUK haar 45-jarig bestaan met een jubileumconcert in de Begijnhofkerk.

TIPS! Elisabethiade Leuven en USO-concert // week van 31 maart 2014

Het zonnetje schijnt, de vogeltjes fluiten, de lentehormonen laaien op, … en toch probeer ik u te overtuigen om uw avonden in een concertzaal door te brengen. De voorbije dagen staat er namelijk twee prachtconcertjes op het programma.

Leuven telt 50.000 studenten en slechts een kleine 4000 kunnen woensdag op het Ladeuzeplein voor de Beiaardcantus. Tragisch. Voordat ik hiermee opnieuw woede, frustratie en chaos ontketen bij de 46.000 die geen kaart hebben: hier is mijn tegenvoorstel. De Elisabethiade organiseert woensdag een GRATIS concert voor cultuurkaarthouders met laureaten van de Elisabethwedstrijd 2013. Dat is dus wereldklasse voor letterlijk geen geld. Boris Giltburg (winnaar 2013!) en Stanislav Krishtenko (vierde laureaat 2013!) komen studenten onder 26 jaar entertainen in de Grote Aula van het Maria Theresiacollege om 20u. Opgelet: dit werkt niet met reservaties dus kom op tijd om je plaatsje te bemachtigen! Aanschuiven vanaf de middag zoals bij de beiaardcantuskaarten zal niet nodig zijn. Too soon?

Aldus: WOENSDAG, 2 april, 20u, Maria Theresiacollege, GRATIS

Ook donderdag kunt u zich gaan verstoppen van de brandende zon, tijdens het jaarlijkse Lenteconcert van het USO! In het eerste semester schreef ik al een review en hadden ze niet genoeg geoefend (foei!), maar ik ben er 100% zeker van dat het deze keer tiptop in orde zal zijn. En ze spelen onder andere het tweede pianoconcerto van Rachmaninoff, dat zou u meteen moeten overtuigen! Via de link kan u nog steeds kaartjes bestellen (met een euro korting voor cultuurkaarthouders) voor hun optreden om 20u in de Pieter de Someraula.

Aldus: DONDERDAG, 3 april, 20u, Pieter de Someraula, €4 (of €5 zonder cultuurkaart, aan de kassa respectievelijk een euro meer)

 

En als u nu nog niet uw gading heeft gevonden, moet u maar een beetje in het zonnetje gaan zitten. Dat maakt mensen minder zuur.

Teun Verbruggen & Band op Leuven Jazz ’14 // 23 maart 2014

Wat: Teun Verbruggen nodigt uit – Steven Delannoye, Jean-Paul Estiévenart, Bram De Looze, Laurens Smets
Voorprogramma: Artur Tuznik Trio
Waar: Schouwburg Leuven

Zo ongeveer een eeuwigheid geleden (vorige week zondag), na een race tegen de tijd om mijn trein te halen en een blitsbezoek aan kot om mijn koffer achter te laten, begaf ik me naar de Schouwburg op de Bondgenotenlaan om het slotconcert van Leuven Jazz ’14 bij te wonen. Er hing een gezellig sfeertje. De foyer stond vol met keuvelende, voornamelijk dertigers en veertigers met een passie voor jazz. Ik – zelf zonder vrienden – zette me alvast in de zaal, want de Jazzmozaïekprijs werd uitgereikt aan een nergens te bespeuren Bert Joris en het voorprogramma, het Artur Tuznik Trio, ging de aftrap geven.

Fijne bende, dat Poolse trio. Piano, contrabas en drummer hadden het podiumplaatsje veroverd door vorig jaar Jazz Hoeilaart te winnen, en niet onterecht. Artur zelf kon nog wat beter werken aan zijn bindteksten, maar met zijn vingervlugheid zat het goed. Melodieën waren meeslepend en mysterieus, solo’s waren spannend en het sporadische geneurie of ge’woo'(!) deed vermoeden dat hij zich helemaal liet gaan. De contrabassist probeerde met boeiende solo’s iets meer spotlight te krijgen, maar dat bleek geen evidente taak voor dat instrument. De drummer ten slotte klonk bij momenten als een rammelende gereedschapskist of een drum circle bij een primitieve stam, maar ach, dat zal wel vernieuwing zijn. Net 23 jaar oud geworden, zat hij vol enthousiasme, wat resulteerde in een omvergedrumde snare en de micro die tegen de vlakte ging. Maar het moet gezegd, het trio ging zonder probleem van heel intiem naar hopeloos goedgemutst, en na een laatste houterige bindtekst kregen ze een dankbaar applaus.
Maar dan moest Teun Verbruggen nog beginnen natuurlijk.

Na een pauze – die extreem lang leek omdat ik wat alleen stond rond te dwalen – begon het hoofdprogramma. Teun Verbruggen had zijn homies uitgenodigd voor de gelegenheid. Saxofonist (en onze artist in residence!) Steven Delannoye zagen we eerder al in UUR KULtUUR optreden met zijn ensemble Delvistagroup XL. Dat zat dus wel goed. Ook piepjonge pianist Bram De Looze, contrabassist Laurens Smets en trompettist Jean-Paul Estiévenart waren welkome aanvullingen. Het ensemble, hoewel dus voor de gelegenheid bijeen geroepen, was verbazingwekkend goed op elkaar ingespeeld. Verbruggen glunderde om de geslaagde combinatie. Het optreden zelf was duidelijk veel strakker dan hun voorprogramma. Soms hoorden we groot geweld, soms was het ongelooflijk breekbaar, ook al speelden trompet en sax minutenlang achtereenvolgende kwinten. De vastberaden tred van de contrabassist matchte uitzonderlijk goed met de soms onwennige, jonge pianist, die maar op enkele plaatsen echt durfde doorspelen. Misschien was dat zijn tactiek, want op geen enkel moment klonk dit ensemble uit balans. Het publiek was enthousiast, de organisatie was enthousiast, en wees er maar zeker van dat Leuven Jazz volgend jaar aan hun derde run begint!

Interesse in jazz? Check zeker de jazzavonden op zondag in STUKcafé.
Toch meer zin in een klassiek getinte cultuuravond? Lees dan de TIPS voor deze week!

Leuvens Universitair Koor Kerstconcert // 17 december 2013

Wat: Leuvens Universitair Koor olv Marleen De Boo
Waar: Centraal Auditorium Gasthuisberg

Het sneeuwde nog nét niet, maar koud was het buiten zeker, en dat maakte dat het Leuvens Universitair Koor een ongeveinsd ‘gezellig-binnen-aan-de-open-haardgevoel’ kon neerzetten. Voor hun hemelse stemmetjes was de Begijnhofkerk (waar het kerstconcert de voorbije jaren doorging) behulpzamer, maar ze grepen de droge akoestiek van het Centraal Auditorium op Gasthuisberg met beide handen aan en roeiden met de riemen die ze hadden.

Met 94 zangers op het podium was een warme, volle klank de rode draad doorheen het concert. Het publiek werd een verrassend programma voorgeschoteld met muziek van Mendelssohn, maar ook een ode aan Vic Nees (hedendaags componist die eerder dit jaar overleed), enkele kerstklassiekers en spirituals die het koor deden dansen. Ze begonnen bescheiden, enkele wiegende stapjes tijdens Old Time Religion – jammer voor de mensen met een aanleg voor zeeziekte. In Everytime I feel the Spirit waren ze ambitieuzer en veranderden zelfs voor enkele seconden in een rijdende stoomtrein!

Met 19 werken is het onmogelijk om alles te bespreken, maar laat me toe om twee werken uit te lichten. In het eerste deel zong het LUK O Magnum Mysterium van Morten Lauridsen. Deze Amerikaanse componist schreef het werk in 1994 en gebruikte daarvoor een traditioneel religieuze tekst over de geboorte van Christus. Relevant dus. De muziek nestelde zich in onze oren en de engelenstemmetjes deden ons warm voelen vanbinnen. Zoals de presentatoren hadden aangekondigd was het een echt kippenvelmoment, en zo zouden er nog een aantal volgen.

Luister gerust naar een opname van dit werk door het Los Angeles Master Chorale, dan krijgt u er een beter idee van wat het werk voor effect had op het publiek.

 

 

In het tweede deel werden we naast kerstliedjes tevens getrakteerd op Five Hebrew Love Songs van Eric Whitacre. Hij toonzette vijf Hebreeuwse gedichten van zijn echtgenote Hila Plitmann. Het LUK werd begeleid door piano en viool en het Centraal Auditorium luisterde vol bewondering. Terecht! De liefdesliedjes waren sereen en intiem, een hele stijlbreuk met het vrolijke Hark, the Herald Angels Sing waarmee het LUK na de pauze het concert hervatte.

Een échte kerstman kwam het concert afsluiten en deelde cadeautjes uit. Met een ‘Happy New Year’ was het gedaan en kon de receptie beginnen.

Hou 8 mei al maar vrij in je agenda, want dan viert het LUK haar 45-jarig bestaan, en het zal de moeite zijn!

Kuchen is het nieuwe applaus // 7 oktober 2013

7 oktober – Wanderer Trio (Jean-Marc Phillips-Varjabédian op viool, Raphaël Pidoux op cello en Vincent Coq op piano) – Festival van Vlaanderen Vlaams-Brabant – Novecento

Exact twee weken na het openingsconcert zit Novecento in de helft van hun festivalseizoen. Dit keer geen Spaanse gloed, wel Franse finesse, en dat in het veelzijdige pianotrio.

Het Wanderer Trio opende met enkele aangename Ierse deuntjes (Trio sur des mélodies populaires irlandaises), geüpgraded door Frank Martin in 1926. De Ierse invloed was meteen hoorbaar in de dansritmes en grillige folkmelodietjes. Een volksfeest met gezellig beschonken mannen en dansende vrouwen met bloemen in het haar kwam me voor de geest. Het trio stond echter nog niet zo te springen en moesten nog op gang komen. Ze konden elkaar soms niet volgen in de virtuoze trekjes.

Meer nauwkeurigheid in het Pianotrio Op. 120 van Gabriël Fauré. Slechts drie jaar eerder geschreven, beantwoordt dit echter nog veel meer aan de klassieke traditie van het genre. Fijnzinnige harmonieën werden gecombineerd met meeslepende melodieën. Snel vingerwerk hoorden we vooral in het laatste deel. They went out with a bang.

Voor een korte pauze dan toch.

Na de pauze kwam het hoogtepunt. Het ‘bladdraaimeisje’ van de pianist had me in de pauze al toegefluisterd dat dit het stuk was waar ze het meeste voor vreesde. Lange, moeilijke trekken en onregelmatige ritmes maakten het een hele klus om samen te blijven, maar het Wanderer Trio slaagde er moeiteloos in om dit enige Pianotrio van Ravel tot een goed einde te brengen. De zeer herkenbare, dromerige stijl lokte het publiek meteen mee – een aandachtige luisteraar hoorde mischien zelfs was doorklinken van Ma Mère L’Oye. Het derde deel, een zeer trage passacaglia, verbaasde in intimiteit en een zeer cantabile cellopartij, maar eindigen deden ze in een woeste en ontembare finale die de avond samenvatte; pianotrio’s met finesse, charme, passie, hartstocht. Het kan allemaal.

Maar mensen, het is niet omdat u niet mag klappen tussen de delen, dat u als blijk van appreciatie de longen uit het lijf moet hoesten. 😉

Volgende Novecentoconcerten zijn nog op 14, 22 en 29 oktober. Tickets kan je bestellen via DEZE LINK. Studenten met de Cultuurkaart van de KU Leuven krijgen 50% korting op losse kaarten en nog een extra korting bij aankoop van het studentenabonnement.

Tips voor de klassiekminnende student – 7 tot 13 oktober

Derde week van het academiejaar en je ziet het al niet meer zitten? Geen probleem! Deze tips voor enkele culturele hoogstandjes helpen je er waarschijnlijk terug bovenop.

Maandag 7 oktober is er opnieuw een concert van het Festival van Vlaanderen Vlaams-Brabant. Deze keer wordt het Wanderer Trio op het podium gefloten. Dit Franse ensemble brengt een dromerig programma met muziek van enkele impressionisten; het Trio sur des mélodies populaires irlandaises uit 1925 van Frank Martin, Maurice Ravels Pianotrio uit 1914 en Opus 120 van Gabriël Fauré, afgewerkt in 1923.
Praktische informatie
Maria Theresiacollege, Grote Aula, 20u30.
Inleiding op het programma om 19u45.
Studenten 13,50€ – Cultuurkaart 9€ (tickets via DEZE LINK)

Dinsdag 8 oktober kan je de Weense klassiek van Haydn en Mozart gaan ontdekken met historische instrumenten en musicologisch verantwoorde interpretaties door La Petite Bande o.l.v. Sigiswald Kuijken. Het Belgische orkest staat bekend om zijn grondig geresearchte barokuitvoeringen, maar durft ook andere muziekperiodes aan. Het volledige programma voor dinsdag is HIER te vinden.
Praktische informatie
Schouwburg Leuven, 20u00.
Inleiding op het programma om 19u15, door de dirigent zelf.
Studenten 15€ – Cultuurkaart 7,5€ (Last Minute Deals, vraag aan de 30CC-ticketbalie in bibliotheek Tweebronnen, of diezelfde avond aan de kassa)

Donderdag 10 oktober kunnen klassiekminnende atheïsten hun hartje ophalen in het Lemmensinstituut. Op het programma staat de Mis voor ongelovigen van Belgisch componist Jeroen D’hoe. Hij gebruikte de crisis van de katholieke Kerk als fundament om een werk te schrijven waarin hij ook volksmuziek en dans integreert. Een ensemble met sopraan, bas, doedelzak, accordeon, viool en gitaar begeleidt het publiek bij hun weg naar geloven of niet-geloven.
Praktische informatie
Lemmensinstituut, 20u00.
Studenten 8€ – Cultuurkaart 6€ (tickets bestellen kan HIER)

A classical concert a day, keeps the doctor away!