Ze zaal oogt donker, de stilte zwijgt. Het licht valt op de aarde zoals ze nog nooit gezien werd: rustig. Pure vrede zweeft over het podium alsof we in een ver verleden verkeerden. Zo verkeerd was het nog niet. De dieren begonnen te groeien, de bloemen te bloeien en de wereld leefde.
De performers van fABULEUS (Anna Bentivegna, Zoë Demoustier, Ayron Fraenk) spelen tijdens de voorstelling Wat was en wat nu met het licht en schaduw om het mysterie van onze natuur op te roepen. Kleurschakeringen en vormen worden belicht in het gezicht van de toeschouwer. Na een regenval van linten worden alle touwen vol vertrouwen in een hol gezogen. Gebogen kruipt iemand als worm over de grond. Bestond er ooit een groene aarde zoals de groene bal? Een aarde die gezond rond stuitert of is dat nog maar een verre illusie in onze vervuilende maatschappij?
Plots rijst de toekomt op. Een vrouw in een ‘Matrix’ outfit betreedt zelfzeker het podium en voorspelt met haar mimiek de verdoemende toekomst die ons te wachten staat. De lichten schreeuwen en de geluiden schijnen fel. Dan veranderen deze klanken naar rustgevende dierengeluiden en naar de kabbelende tranen van moeder natuur: de regen. Vervolgens wordt onze aandacht gevestigd op een roze vuilniszak. Wilt fABULEUS hiermee de glorificatie van onze vervuilende consumptiemaatschappij illustreren? Of beweren ze simpelweg dat we dringend van die roze wolk (/vuilniszak) moeten afkomen en onze toxische daden onder ogen komen?
Alle drie komen de performers aan bij een plastieken huisje. Anders dan in het sprookje van Hans en Grietje worden ze niet gevangen genomen door een boze heks, maar door een enorme berg afval. Drie hopeloze klimaatactivisten proberen tevergeefs de rommel op te ruimen terwijl er enkel meer zooi bij komt. Uiteindelijk stampen ze en gooien ze het afval naar mekaar. Ze kijken betrapt maar eveneens spat de teleurstelling van hun gezichten. Ze kunnen nergens naartoe met het afval, ze kunnen het enkel verplaatsen. Maar hoe verplaatsen we als maatschappij zo’n wereldwijd probleem van een idee naar actie?
@fABULEUS
De opbouw van de voorstelling is een beetje traag. De performers wilden constant spanning scheppen door middel van felle geluiden en lichten maar daardoor nam die spanning soms net af. Iets later in de voorstelling kwam alles terug mooi samen doordat er bepaalde statement beelden voorkwamen zoals de roze vuilniszak. Tijd vormt ook een belangrijk aspect in de evolutie die ze wilden doen uitschijnen. Het glorieuze verleden en het confronterende heden contrasteren mekaar zodanig dat het leidt tot een call to action. De mimiek van de performers komt volledig tot z’n recht, wat humor creëert in dit zwaar onderwerp. Wat was en wat nu drukt ons met de neus op de feiten dat we als maatschappij dringend moeten zorgen voor onze aarde.
Wat was en wat nu van fABUELEUS was te zien in OPEK te Leuven.
CLUB KULTUUR 