De première in de Leuvense Stadsschouwburg van een nieuwe productie van Johann Strauss Jr.’s befaamde komische operette was de opener van drie voorstellingen die later deze maand in het Brusselse Kaaitheater spelen. De regisseur is Lieven Baert en Stijn Saveniers dirigeert.
Eine Nacht in Venedig werd voor het eerst opgevoerd in 1883 in Berlijn, waar de voorstelling door toedoen van een bedenkelijk libretto compleet flopte. Maar een haastig herschrijven van de teksten maakte dat zes dagen later de Weense productie triomféérde. Het is dit eerste herwerkte libretto door Friedrich Zell en Richard Genée waarop het Brussels Operette Theater haar productie baseert.
Het verhaal begint wanneer de hertog van Urbino, een notoire rokkenjager, het carnaval in Venetië bezoekt en er zijn zinnen zet op de mooie Barbara, de vrouw van senator Delacqua. De senator is echter op de hoogte van de hertogs plannen en heeft het daarom zo geregeld dat zijn vrouw per gondel naar het nabije Murano is gevoerd, om er voor de duur van het carnaval, veilig en onveroverbaar, bij een oude non te verblijven. Of tenminste—dat dénkt hij toch.
Geheel zoals het genre voorschrijft, volgt een aaneenrijging van dolle verwikkelingen en ondeugende smiechtenstreken, waarop de productie ook wat betreft haar visuele componenten, het decor en de kostumering, de nadruk legde. Dus niet, zoals je wel eens ziet, een komisch stuk op moderne wijze getransformeerd in een tragedie; wél een streven naar kleur en luchtigheid.
Mogelijk voerde de productie dit streven zelfs te ver door—of werkte het niet verfijnd genoeg uit—, zeker in haar komische karakterisering. De kok Pappacoda droeg een witte schort en een hoge koksmuts; de hertogs barbier Caramello swingde in een fonkelend disco-vestje en met een fijn snorretje; de senator Delacqua ging gekleed in een saai grijs pak. Zo’n stereotype benadering van de personages kan werken, maar in verbinding met het decor, dat teleurstellend veel formele gelijkenissen vertoonde met de muurschilderingen in sommige Italiaanse restaurants, deed ze misschien eerder denken aan een Vlaams dan aan een Venetiaans carnaval.
De spanning in het stuk liep het hoogst op wanneer Caramello, de voornoemde swingende barbier, ontdekte dat hij eigenhandig zijn geliefde Annina, die zich vermomd had als Barbara Delacqua, naar de snaakse hertog had gebracht en zich vervolgens in allerlei ongemakkelijke bochten wrong in een poging de situatie te ontmantelen. Dat dit heikele moment zo overtuigend uitpakte, had veel te maken met de prestaties van de twee tenors, Geoffrey Degives als de snoeperige, maar tegelijk charmante Hertog van Urbino en de slinkse Mitch Raemaekers als Caramello, die elkaar goed aanvoelden.
Maar ook Victorina Eeckeloo overtuigde als de bevallige Barbara en Nathalie Denyft, die voor de rol van het simpele vissersmeisje Annina misschien wat te veel natuurlijke waardigheid bezat, overweldigde zo veel te meer in haar solostukken.
Eine Nacht in Venedig heeft haar favorietenstatus onder de komische operettes echter niet te danken aan overtuigende personages of aan een dramatisch sterke vertelling. Wat haar tot een klassieker maakt, is Strauss’ prachtige muziek. De lagunenwals werd elegant uitgevoerd, het befaamde Komm in die Gondel was meeslepend, en het samenvattende Alle Maskiert sloot treffend af.
De voorstelling speelt nog op 21, 22 en 23 december in het Kaaitheater te Brussel.
Wat? Eine Nacht in Venedig—Johan Strauss Jr. // Wanneer? 10 december 2016 // Waar? 30CC, Stadsschouwburg // Prijs? Vanaf 15 euro
CLUB KULTUUR 