Recensie Vermaak Na Arbeid

Van the Staple Singers hebben wij vooral onthouden dat we onszelf moeten respecteren. Omdat wij logischerwijs ook in onszelf geloven, hebben wij onze eigen goede raad niet in de wind geslagen en zijn wij vorige week richting OPEK getrokken voor Vermaak Na Arbeid. Omdat er met onze agenda niet te praten valt, hebben we het bij één avond moeten houden: de vrijdag. Kloteagenda.

Wij werden hartelijk ontvangen met de voorstelling Henric, een multimediale meditatie over Henric Van Veldeke. Die was – dixit Wikipedia – de eerste volkstalige schrijver van de Lage Landen die we bij naam kennen. Waarbij volkstalig moet worden begrepen als: hij schreef niet in het Latijn maar in het Middelnederlands. Schrijver-punker Elvis Peeters voerde het hoogste woord, nu eens vertelde hij over Henric, dan weer incarneerde hij Henric en dat afwisselend live en op video. Gerrit Valckenaers, Stevie Wishart en Agnes De Graaff verzorgden de muziek erbij. Dat varieerde van old school troubadoursgetokkel tot gewelddadige industrial en alarmsirenes die niet hadden misstaan boven Hiroshima. Ronduit puik.

Vervolgens sloegen Teuk Henri & Lynn Cassiers aan het improviseren. Hij op gitaar, zij op synths, andere elektronica en eigenlijk alles wat maar los of vast zat. Het resultaat krijgt probleemloos een tien op tien voor speelsheid en spontaniteit maar was niet altijd even boeiend. Improvisatie is altijd een beetje een berekend risico.

Het hoogtepunt van de avond was zoals verwacht De Kift. Deze Nederlandse vrijbuiters vierden hun vijfentwintig jarig bestaan met de voorstelling Proost trouwe vrienden: A-po-ca-lyp-tisch! Een hele mond vol en het mag u dan ook niet verbazen dat er niets minimalistisch aan het optreden was. De Kift trad aan in een negenkoppige bezetting – vier blazers meer dan bij hun vorige passage op Vermaak Na Arbeid – en dat leverde een drukte van jewelste op. Er werd van instrument gewisseld alsof het een estafette was en er werd bij momenten gedanst alsof er iets te vieren viel. Wat natuurlijk ook zo was.

De held van de avond was wat ons betreft drummer Wim ter Weele. Hij had de uitstraling van een boekhouder die enkel nog berekent hoeveel dagen hem van zijn pensioen scheiden maar hij had de groove volledig onder de knie. Volgend jaar een derde keer De Kift op Vermaak Na Arbeid?

De nacht werd omhelsd met Condor Gruppe in het café. Een jong bandje uit Antwerpen waarvan de leden groepen als Dead Stop, Creature With The Atom Brain en Meuris op hun cv hebben staan. De heren deden aan instrumentale rock waar het label spaghettiwesternmuziek op geplakt werd. Het kind moet natuurlijk een naam hebben. Gelukkig maakte de muziek het ook waar. Wij hebben alvast een dik half uur fokswild op onze stoel zitten shaken. Een geslaagde vrijdagavond heet dat dan.

Geert Simonis